Η ανάπτυξη για το λαό

Την προσήλωση και την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ στην απαρέγκλιτη υλοποίηση των δεσμεύσεών της απέναντι σε ΕΕ - ΔΝΤ - κεφάλαιο στους τομείς που άπτονται των αρμοδιοτήτων του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα ο υπουργός Κ. Χατζηδάκης. Σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου συνόψισε σε «δέκα προτεραιότητες» τις παρεμβάσεις που απαιτεί το κεφάλαιο για την έξοδο από την κρίση σε όφελός του και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του με όχημα και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, τον επενδυτικό νόμο, την απελευθέρωση επαγγελμάτων, την κατάργηση διατάξεων του αγορανομικού κώδικα, την απλούστευση και επιτάχυνση διαδικασιών αδειοδότησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Πρόκειται, δηλαδή, για εκείνα τα μέτρα που ιεραρχούνται ως προτεραιότητες και συμπληρώνουν τις βάρβαρες αντιλαϊκές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς και τις συντάξεις, στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία - Πρόνοια. Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, ότι πριν καλά καλά κλείσουν τα μικρόφωνα της συνέντευξης Τύπου εκδόθηκε και η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Η προώθηση αυτών των προτεραιοτήτων θα συμβάλει ουσιαστικά στις ευρύτερες μεταρρυθμίσεις, αναγκαίες για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης», είπε. Δεν είναι τυχαίο ότι το κεφάλαιο, τα κόμματά του στην Ελλάδα, η ΕΕ, το ΔΝΤ σε δυο βασικά ζητήματα επέμεναν και επιμένουν. Στις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και στις ιδιωτικοποιήσεις, ως επείγοντα ζητήματα. Και αυτό γιατί οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, αυξάνοντας την εκμετάλλευση και τα κέρδη, αντισταθμίζοντας τη χασούρα των καπιταλιστών από την κρίση που τους βοηθά να αντιμετωπίσουν την καταστροφή του κεφαλαίου, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις δίνουν επενδυτική διέξοδο στα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που λόγω κρίσης δεν επενδύονται. Και όλ' αυτά στο όνομα της ανάπτυξης. Η ανάπτυξη που επαγγέλλονται με δεδομένες τις εργασιακές συνθήκες Κίνας, Αφρικής, και στην Ελλάδα, άρα υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν πρόκειται να φέρει ανακούφιση για το λαό ούτε θα αντιμετωπίσει την ανεργία, ενώ θα συμβάλει στην παραπέρα υπονόμευση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, αφού οι καπιταλιστές θα επενδύσουν σε τομείς που θα φέρουν γρήγορο και μεγάλο κέρδος και όχι κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων, αξιοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, μπορεί να γίνει μόνο με λαϊκή εξουσία και οικονομία, με αποδέσμευση από την ΕΕ. Με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τη μετατροπή τους σε εργατική, λαϊκή ιδιοκτησία που θα αξιοποιείται με βάση τον κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο μια εργατική - λαϊκή εξουσία που θα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία όχι μόνο τη σημερινή κρατική ιδιοκτησία, αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εργοστάσια, μπορεί να οργανώσει με κεντρικό σχεδιασμό την παραγωγή ώστε να αξιοποιούνται στο έπακρο οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας.

Τι μπορεί να κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός; Να σχεδιάζει την αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας που μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα. Να παράγει και να κατανέμει τα αναγκαία μέσα παραγωγής σ' αυτούς τους κλάδους. Να εκπαιδεύει και να μορφώνει το αναγκαίο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για την ανάπτυξη της παραγωγής. Να φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής, όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία. Να προωθεί την έρευνα και την επιστήμη με βάση τις λαϊκές ανάγκες προκειμένου να αναπτύσσονται γοργά οι παραγωγικές δυνάμεις ώστε να μπορούν να ικανοποιούνται οι ολοένα αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Μόνο η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει αυτή τη μοναδική δυνατότητα, να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενισθεί η ανεργία. Και βεβαίως η παραγωγή θα αναπτύσσεται σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα αξιοποιώντας την έρευνα, την επιστήμη, την τεχνική για τη συνεχή ανάπτυξη των μέσων παραγωγής και της παραγωγικότητας της εργασίας. Αυτό το όφελος θα εκφράζεται και με τη μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και την αύξηση του ελεύθερου, ώστε η εργατική τάξη να μπορεί να ξεκουράζεται, να αθλείται, να απολαμβάνει τα έργα όλων των μορφών καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά πάνω απ' όλα να ασκεί εξουσία, τον εργατικό έλεγχο, να ασχολείται οργανωμένα, ενεργά, με την πολιτική και την οικοδόμηση της δικής της κοινωνίας.

Η εργατική, λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας.

Οι παραγωγικές δυνατότητες.

Μας λένε: Τι μπορεί να παράγει η Ελλάδα; Τώρα δεν παράγει τίποτα. Είναι ψέμα. Και τώρα παράγει αλλά μόνο σε τομείς που βγάζουν οι καπιταλιστές εύκολο και γρήγορο κέρδος και όχι με βάση τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει βιομηχανία και αγροτική οικονομία ώστε να καλύπτει τις ανάγκες που σήμερα καλύπτονται από εισαγωγές. Η Ελλάδα έχει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη που μπορεί να αναπτύξει τη βιομηχανία κάθε προϊόντος που έχει ως πρώτη ύλη το αλουμίνιο. Εχει νικέλιο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα. Εχει ψευδάργυρο, χρυσό. Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά. Εχει λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Βόρειο Αιγαίο, στη λεκάνη Ρόδου, νότια της Κρήτης, στο Ιόνιο και στον Πατραϊκό Κόλπο. Υπάρχει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Επίσης η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών μπορεί να καλύψει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων - κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου. Η Ελλάδα διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.

Επίσης, η Ελλάδα είχε, άρα μπορεί να αναπτύξει αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει. Υπάρχει επίσης μεγάλη μηχανοποίηση της αγροτικής παραγωγής. Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, πατάτας, φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα, εσπεριδοειδή, σταφίδα. Η κτηνοτροφία της Ελλάδας παρουσιάζει υψηλό βαθμό συγκέντρωσης, και με κεντρικό σχεδιασμό μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης σε πρόβειο γάλα, κρέας κ.λπ. αλλά και αναπτυγμένη βιομηχανία τροφίμων και ποτών. Επίσης, η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων. Εχουμε πολύ καλής ποιότητας βαμβάκι. Αντίστοιχα, διαθέτουμε σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης, υπόδησης καθώς και σχετική τεχνογνωσία.

Σε πολλούς κλάδους από τους παραπάνω υπάρχει ήδη εμπειρία από προηγούμενες δεκαετίες, πριν ακόμη την ένταξη στην ΕΟΚ, τη σημερινή ΕΕ, και την εγκατάλειψη πλουτοπαραγωγικών πηγών με κριτήριο το κέρδος. Σήμερα, για παράδειγμα, η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού φθίνει στην Ελλάδα, ενώ είναι αναγκαία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Φθίνει γιατί ο ανταγωνισμός με Κίνα, Ινδία κ.λπ., που έχουν τέτοια παραγωγή αλλά με μεροκάματα εξαθλίωσης, δίνει πολύ φθηνότερα τέτοια εμπορεύματα. Επομένως, από την άποψη αποκόμισης κερδών, συμφέρει τους καπιταλιστές να επενδύσουν παραγωγικά σε άλλους κλάδους και να εισάγονται στην Ελλάδα τέτοια εμπορεύματα. Τα εργοστάσια του κλάδου κλείνουν. Στο σοσιαλισμό αυτός ο κλάδος θα αναπτύσσεται γιατί καλύπτει λαϊκές ανάγκες. Θα είναι ενταγμένος στον κεντρικό σχεδιασμό, που θα ξεκινά από την παραγωγή βαμβακιού, άρα θα έχουν δουλειά και εισόδημα οι σημερινοί φτωχοί αγρότες, οργανωμένοι στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, και θα οργανώνει την παραγωγή νήματος, υφάσματος και έτοιμων ενδυμάτων. Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, και για τα εργοστάσια μετάλλου που τώρα συρρικνώνονται και κλείνουν, ενώ στο μέταλλο υπάρχουν πολλές εφαρμογές για πολλά προϊόντα. Στην Ελλάδα υπήρχε μέχρι τη 10ετία του '80 αναπτυγμένη αμαξοβιομηχανία, κατασκευάζονταν πετρελαιοκινητήρες σε εργοστάσιο στο Βόλο (Μαλκότσης) και συναρμολογούνταν αυτοκίνητα. Αλλά και για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, που φυτοζωεί, ουσιαστικά δεν υπάρχει. Τα καράβια θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία στην υπηρεσία των αναγκών του λαού. Και η κατασκευή τους και η επισκευή τους θα δώσουν ώθηση και ανάπτυξη στα ναυπηγεία που επίσης θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Το ίδιο ισχύει και για εργοστάσια που κλείνουν λόγω κρίσης.

Αγροτική ανάπτυξη.

Στην αγροτική οικονομία, η αστική προπαγάνδα που στήριξε την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τώρα μιλά για το έλλειμμα από τις εισαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων. Πράγματι, πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ, που έγινε ΕΕ, κάναμε εξαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα παραγωγής βαμβακιού στην ΕΕ. Οι καλλιέργειες μειώθηκαν δραστικά. Η κρατική βιομηχανία παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, μηχανών, λιπασμάτων, αρδευτικών και άλλων υποδομών θα προμηθεύει τους αγρότες με λιπάσματα, σπόρους και άλλα εφόδια που τώρα εισάγονται και τα πληρώνουν πανάκριβα. Οι αγρότες θα παράγουν προϊόντα που θα εξασφαλίζουν φτηνή και ποιοτική διατροφή, θα έχουν ικανοποιητικό εισόδημα, ενώ αυτά τα προϊόντα θα αξιοποιούνται στην κοινωνικοποιημένη μεταποιητική βιομηχανία. Δίπλα στην κοινωνική αγροτική παραγωγή θα υπάρχει και η συνεταιριστική παραγωγή για τους μικροπαραγωγούς.

Αυτή η ανάπτυξη θα εξαλείψει την ανεργία. Και σε τομείς υπηρεσιών, όπως π.χ. η Υγεία, που σήμερα οι λαϊκές ανάγκες απαιτούν πολλαπλάσιο από το υπάρχον υγειονομικό δυναμικό, ή στον τομέα Παιδείας, μειώνοντας π.χ. τους μαθητές στις τάξεις, ώστε να παρέχεται ολοκληρωμένη μόρφωση, ενώ σήμερα γιατροί, υγειονομικοί, δάσκαλοι και καθηγητές είναι άνεργοι, ή θεωρούνται πλεονάζον προσωπικό.

Βεβαίως, αυτή η ανάπτυξη δε χωρά στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να γιατί λέμε εργατική εξουσία, λαϊκή οικονομία και αποδέσμευση από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, όπως π.χ. Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ κ.λπ. Τότε δε θα αναπτύσσονται σχέσεις σε ανισότιμη βάση λόγω ανισομετρίας, που είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό, αλλά επωφελείς για το λαό σχέσεις με άλλες χώρες.

Πηγή: "Ριζοσπάστης", 5 Αυγούστου 2012.