Με αφορμή το πρόβλημα της σχολικής μεταφοράς.

 ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΘΕΡΜΗΣ

Με αφορμή το πρόβλημα της σχολικής μεταφοράς.

Το  πρόβλημα της σχολικής μεταφοράς, εμφανίζεται κάθε χρόνο ολοένα και πιο οξυμμένο και ταλαιπωρεί γονείς και μαθητές βάζοντας παράλληλα σε κίνδυνο την ασφάλειά τους και προκαλώντας απώλειες διδακτικών ωρών, έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της ταξικής παιδείας.

Το πάζλ ενός σχολείου της αμάθειας, των δεξιοτήτων, των φροντιστηρίων  και της μαθητείας- τσάμπα εργασίας, των ταξικών φραγμών που υψώνονται όλο και περισσότερο. Του  σχολείου της Ε.Ε. και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Πλάι  στα τόσα προβλήματα, στην εκπαίδευση, όπως το περιεχόμενο αναλυτικών προγραμμάτων, ο πρόωρος διαχωρισμός των παιδιών και η στροφή στην κατάρτιση, το κτιριακό, οι πάνω απ  η ώθηση η ακόμα και ο εξαναγκασμός των γονιών να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να καλύψουν τα λειτουργικά του έξοδα, τα παιδιά που το παρακολουθούν πεινασμένα, η δεν έχουν ακόμα και ασφάλιση υγείας, η ανέχεια και η ανεργία που ταλανίζει και  τις οικογένειες τους κ.α. ()

ό 20.000 ελλείψεις εκπαιδευτικών, η «αξιολόγηση», η τράπεζα θεμάτων,

Εδώ και χρόνια ιδίως μετα τον Καλλικράτη μεθοδεύεται συστηματικά η μεταφορά της ευθύνης της μεταφοράς από και προς το σχολείο στους ίδιους τους γονείς και φυσικά το αντίστοιχο οικονομικό βάρος.

Για αυτό το λόγο περιορίζουν συνεχώς, μέσα από υπουργικές αποφάσεις και άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις, τα κονδύλια για τη μεταφορά, για αυτό το λόγο αυξάνουν όλο και περισσότερο τα όρια των χιλιομέτρων πέρα από τα οποία καλύπτεται η μεταφορά των μαθητών. Για τον ίδιο λόγο εξάλλου προβλέπουν την «αποζημίωση- κοροΪδία» για την περίπτωση που δεν εμφανιστούν ενδιαφερόμενοι μεταφορείς, με στόχο να πάρουν την ευθύνη οι γονείς και αρχικά με δέλεαρ αμφίβολο αν δοθεί και εν συνεχεία εξ’ ολοκλήρου.

Αυτή είναι η πραγματική αιτία που κάθε χρόνο, με όμηρους τους μαθητές και τους γονείς τους, γίνεται ένα παζάρι σε βάρος τους ανάμεσα στην Κυβέρνηση από τη μια και τους Καλλικρατικούς Δήμους η τις Περιφέρειες, και τους λεωφορειούχους.

Το  δικαίωμα των παιδιών να πηγαίνουν στο σχολείο εξαρτάται  κάθε χρόνο από το αν τα δρομολόγια είναι κερδοφόρα ή όχι. Από τα σχετικά παζάρια, τις  τροπολογίες επι τροπολογιών, για παρατάσεις των συμβάσεων, πρόχειρους διαγωνισμούς, απευθείας αναθέσεις, διαγωνισμούς που δε γίνονται στην ώρα τους κλπ.

Για αυτό το λόγο είναι και υποκριτική η στάση των δημάρχων και περιφερειαρχών που ενώ στηρίζουν όλο αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο στην παιδεία και στη σχολική μεταφορά εμφανίζονται ως ευαίσθητοι ακόμα και ότι στηρίζουν τους αγώνες.

Για όλα αυτά λοιπόν  σήμερα δεν αρκεί το αυτονόητο, το ακρως απαραίτητο, να δοθεί δηλαδή μια άμεση λύση, ώστε να μπουν λεωφορεία για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο. Να υπάρχει δωρεάν μετακίνηση για τους μαθητές με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Να αυξηθούν γενναία τα κονδύλια για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων.

Είναι παράλληλα ζωτικής σημασίας η πάλη για να καταργηθεί όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο των νομοθετικών ρυθμίσεων και των υπουργικών αποφάσεων για τη σχολική μεταφορά.

Να απαιτηθεί ενιαίος αποκλειστικά δημόσιος φορέας μεταφορών, με σύγχρονα μέσα και προσωπικό που να διασφαλίζει τη δωρεάν και ασφαλή μετακίνηση των μαθητών με κρατική χρηματοδότηση. Γιατί η μεταφορά των μαθητών από και προς το σχολείο είναι κοινωνικό δικαίωμα που δεν μπορεί να τίθεται υπό αίρεση, ούτε να γίνεται μέσο εκβιασμών και σε καμιά περίπτωση δε χωρά στη λογική της ανταποδοτικότητας.

Να δυναμώσει η πάλη για δημόσιο αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν, Ενιαίο και υποχρεωτικό σχολείο, για όλα τα παιδιά μέχρι τα 18 τους χρόνια. Προσανατολισμένο  στη γνώση των νόμων κίνησης της φύσης και της κοινωνίας και όχι τις εφήμερες δεξιότητες. Για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν μετα από αυτό Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση και αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Επαγγελματικές σχολές για τα παιδιά που δεν θα επιλέγουν την συνέχιση των σπουδών τους στην Ανώτατη. Με κατοχυρωμένη την εργασία με δικαιώματα μετα το τέλος των σπουδών.

Συνολικά να δυναμώσει η πάλη για την παιδεία των λαϊκών αναγκών σε αντιπαράθεση με την παιδεία των αναγκών του κεφαλαίου για την οποία βάζουν πλάτη, Ε.Ε. κυβερνήσεις περιφερειάρχες και δήμαρχοι που κινούνται εντός του πλαισίου που αποδέχονται το σημερινό δρόμο ανάπτυξης.

Δεμένη με την πάλη για την κοινωνία των λαϊκών αναγκών, την κοινωνία όπου ο εργαζόμενος λαός και όχι  τα μονοπώλια θα κάνουν κουμάντο με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εργατικό λαϊκό έλεγχο σε μια κεντρικά επιστημονικά σχεδιασμένη οικονομία στον πλούτο που παράγουν. Με  αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.