«Πρωτοβουλία των Πέντε Δημάρχων»: Στο απυρόβλητο η πολιτική που συνθλίβει το λαό!

Μια Τοπική Διοίκηση ...ελεήμονα και φιλάνθρωπο, αλλά στήριγμα στην πράξη της πιο σκληρής κι αντιλαϊκής πολιτικής, οραματίζεται η λεγόμενη πρωτοβουλία των πέντε δημάρχων (Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Βόλου, Ιωαννίνων). Δήμους που ενώ από τη μια συρρικνώνουν υπηρεσίες, απολύουν προσωπικό, ιδιωτικοποιούν τομείς, επιβάλλουν ύψιστη ανταποδοτικότητα, παραπέρα φορομπηξία του λαού, διευρύνουν ανεργία και υποαπασχόληση μέσω συμβασιούχων, χαμηλοαμειβόμενων «συνεργατών» και νοικιασμένων από ΜΚΟ εργαζομένων, από την άλλη μοιράζουν μια σακούλα τρόφιμα στους εξαθλιωμένους άπορους και τους μακροχρόνια άνεργους.

Οι «πέντε» έκαναν στο Βόλο την πρώτη δημόσια παρέμβασή τους, διημερίδα με θέμα «Τοπική Αυτοδιοίκηση και κοινωνική πολιτική». Ο «οικοδεσπότης» δήμαρχος, Πάνος Σκοτινιώτης, μεταξύ άλλων είπε: «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδικεί σθεναρά από την πολιτεία ένα ελάχιστο "κοινωνικό δίκτυο ασφάλειας". Διεκδικεί, ταυτόχρονα, την οικονομική και διοικητική αυτοτέλειά της προκειμένου, εκτός των άλλων υπηρεσιών, να είναι σε θέση να παρέχει κοινωνική προστασία στους πολίτες που έχουν πραγματική ανάγκη, εξασφαλίζοντας μια ζωή με αξιοπρέπεια και μακριά από τον κίνδυνο του κοινωνικού αποκλεισμού». Η οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια που ζητούν διαρκώς μεταφράζεται σε δυνατότητα να επιβάλλουν και να διαχειρίζονται μόνοι τους νέους φόρους, τέλη, παράβολα, πρόστιμα. Σαν ανταπόδοση θα πετούν σε κάποιες απ' τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες πληθυσμού ένα ξεροκόμματο.

Στα ίδια επέμεινε και ο δήμαρχος Αθήνας, Γιώργος Καμίνης, μιλώντας για «κατοχύρωση ενός ελάχιστου επιπέδου αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης μπροστά στις νέες μορφές κοινωνικού αποκλεισμού». Υποστήριξε ότι «εμείς μπορούμε να καλύψουμε τις ελλείψεις της κεντρικής κοινωνικής πολιτικής» κι ότι «παντού, σε όλη την Ελλάδα, σχεδόν σε όλους τους δήμους της χώρας, ξεφύτρωσαν σε αυτές τις δύσκολες εποχές καινούριοι θεσμοί, νέες μορφές, νέες οργανώσεις θεσμοθετημένες, αλλά και άτυπες, κοινωνικής αλληλεγγύης, εθελοντισμού και προσφοράς». Δηλαδή, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, με βαριές επιπτώσεις για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, με «εθελοντισμό» και δωρεές να μαζεύονται κάποια προϊόντα και να διανέμονται σε εξαθλιωμένους (υπό τον συντονισμό δημάρχων), αλλά η πολιτική που γεννά τη φτώχεια κι ανεργία, που συνθλίβει το λαό, να μένει στο απυρόβλητο.

Σε ανάλογο πνεύμα κινήθηκαν οι τοποθετήσεις και των άλλων τριών δημάρχων, Γ. Μπουτάρη, Γ. Δημαρά και Φ. Φίλιου.

Εμπαίζουν νέους και άνεργους.

Στα δε συμπεράσματα και προτάσεις της διημερίδας μπάζουν πλέον από την ...μπροστά πόρτα τους ιδιώτες στις δομές Πρόνοιας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μιλούν για «Νέο μοντέλο προνοιακού πλουραλισμού: Δικτύωση φορέων κρατικού, ιδιωτικού προσωπικού χώρου και εμπλοκή πολλαπλών συντελεστών παροχής κοινωνικών υπηρεσιών (εθελοντικοί φορείς, ομάδες αυτοβοήθειας, οικογένεια)». Για «δομές» που στηρίζονται σε «εθελοντική προσφορά».

Παίζουν απάνθρωπα με τον πόνο νέων και ανέργων, ζητώντας τους τζάμπα εργασία στις τέτοιες προνοιακές δομές τάζοντάς τους βεβαιώσεις και ...μόρια πρόσληψης: «Ενθάρρυνση της εθελοντικής προσφοράς με τη θεσμοθέτηση πλαισίου κινήτρων και επιβράβευσης (συστατικές επιστολές, πιστοποιητικά παρακολούθησης, σύνδεση με τα τοπικά σύμφωνα ανάπτυξης για πρόσβαση στην αγορά εργασίας)».

Τέλος, ξαναβάζουν θέμα παραπέρα φορολόγησης από τους δήμους περιλαμβάνοντας στις «Προϋποθέσεις εφαρμογής της νέας κοινωνικής πολιτικής» (αυτή που θέλουν τέλος πάντων) τον «συνδυασμό χρηματοδοτικών μέσων: ίδιοι πόροι (σ.σ.: φόροι), ΚΑΠ, πόροι από μεταφορά αρμοδιοτήτων, εναλλακτικές πηγές (χορηγίες, δωρεές, κληροδοσίες)».

Πηγή: Ριζοσπάστης, 8/11/2013.