Εργατική Πρωτομαγιά στη Θεσσαλονίκη

Με μια πολύ μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση, ο εργαζόμενος λαός, και η νεολαία της Θεσσαλονίκης, έστειλε μήνυμα κλιμάκωσης, ανυποχώρητα, του πολέμου με την εργοδοσία, τα κόμματά της, με κάθε έναν που κοροϊδεύει ότι μπορεί να φτιάξει έναν καλύτερο καπιταλισμό.  Τιμώντας τους νεκρούς της εργατικής τάξης  διαδήλωσε την απόφασή του με κοινωνική συμμαχία να προχωρήσει μπροστά στο δρόμο που τραβά προς τη νίκη, με την οριστική απελευθέρωση από τους εκμεταλλευτές και την αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση και πορεία κατέληξε στο χώρο θυσίας των εργατών το Μάη του '36, στη συμβολή των οδών Εγνατία και Βενιζέλου, όπου έγινε κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ και ΟΓΕ, την ΠΟΕΕΠ, το Παγκαπνεργατικό Σωματείο και  πολλά άλλα εργατικά σωματεία και φορείς.

Η μάχη της απεργίας ξεκίνησε από νωρίς με μαζικές εξορμήσεις των ταξικών δυνάμεων στη Βιομηχανική Περιοχή και περιφρούρηση της απεργίας σε μεγάλα εμπορικά καταστήματα (ΦΩΚΑΣ, ΖΑΡΑ, ΧΟΝΤΟΣ, ΝΟΤΟΣ, σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδης») και τράπεζες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Λίγο μετά τις 10 το πρωί στο χώρο της συγκέντρωσης άρχισαν να φτάνουν συγκροτημένα οι προσυγκεντρώσεις των φοιτητών και των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, των εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά και οι δυνάμεις της περιφρούρησης στα εμπορικά καταστήματα με τους εργαζόμενους που έκαναν το βήμα και μπήκαν στην απεργία, ενώθηκαν με το ΠΑΜΕ.

Στην απεργιακή συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου αντάμωσαν χιλιάδες εργάτες από τον κλάδο του Μετάλλου, από τα 5μηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας που δουλεύουν χωρίς εργατικά δικαιώματα και ακόμη 3 μήνες μετά περιμένουν να πληρωθούν, εργαζόμενοι από τις επιχειρήσεις τροφίμων, από τον κλάδο της Υγείας, οικοδόμοι, από μια σειρά χώρους και κλάδους δουλειάς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε κλιμάκιο της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Κώστα Αβραμόπουλο, μέλος του ΠΓ,  καθώς και οι βουλευτές Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Ελένη Γερασιμίδου. Στη  δήλωσή του ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, σημείωσε: «Δεν είναι μόνο μια ημέρα που η εργατική τάξη κάνει τον απολογισμό της, σε συνθήκες κρίσης που βιώνει η εργατική τάξη, ο λαός. Είναι μέρα δράσης, μέρα αγώνα, μέρα αντεπίθεσης. Πρέπει να προβληθούν στο μέγιστο τα εργατικά λαϊκά αιτήματα. Να απαιτήσουμε να σταματήσει αυτή η άγρια αντιλαϊκή πολιτική. Να δημιουργηθούν άλλοι συσχετισμοί στο μαζικό και πολιτικό επίπεδο για να ανατραπεί αυτή η βαρβαρότητα.

Δυνατό κίνημα δεν αφορά μόνο τη μάζα, αλλά και τον προσανατολισμό των αιτημάτων και των διεκδικήσεων και από αυτή την άποψη η σημερινή εκδήλωση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη και από άποψη περιεχομένου και από άποψη δυναμικής βάζει τη σφραγίδα του».(Δείτε εδώ την δήλωση του Θεοδόση Κωνσταντινίδη).  

Χαιρετίζοντας τη συγκέντρωση, ο Μπάμπης Μανουσαρίδης, ταμίας της ΠΟΕΕΠ, σημείωσε: «Εμείς βρισκόμαστε εδώ και τιμούμε τους αγωνιστές της εργατικής τάξης, που έδωσαν το αίμα τους για να ζούμε με αξιοπρέπεια. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το παράδειγμά τους μας καθοδηγεί στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα για τα δίκαια των εργαζομένων” (Δείτε εδώ απόσπασμα από την ομιλία του Μπάμπη Μανουσαρίδη).

Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης, μεταξύ άλλων σημείωσε: «Όλες οι τελευταίες εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, δείχνουν ένα πράγμα: Οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους είναι αποφασισμένοι να εντείνουν την επίθεσή τους. Δεν έχουν άλλο δρόμο.

Κύριο όπλο τους, τώρα που έχασαν τη γοητεία των υποσχέσεών τους, ο φόβος της απόλυσης, της ανεργίας. Το σύνθημα «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα» έχει απόλυτη, διαχρονική αξία. Την αλυσίδα του φόβου την δοκίμασε. Δεν σώθηκε. Καταστρέφεται χωρίς τέλος. Ήρθε η ώρα να δοκιμάσει το όπλο της τεράστιας δύναμής του.

Σήμερα κάθε εργάτης πρέπει να σκεφτεί πού πάει η κατάσταση. Για πόσο ακόμα θα πληρώνουμε. Ποια θα είναι η ζωή μας τις επόμενες δεκαετίες.  Κανείς – ούτε άτομο ούτε κοινωνική ομάδα – δεν μπορεί μόνη της να δώσει λύση, να εξαιρεθεί από τη λαίλαπα. Σήμερα, πρέπει ο εργαζόμενος λαός να καταλάβει ότι είναι αυτός και μόνο αυτός που θα δώσει λύση στο πρόβλημα της χώρας. Κανένας διαμεσολαβητής, κανένας διαχειριστής του ίδιου συστήματος, με αριστερό ή άλλο προσωπείο που θα φέρει νέο  πισωγύρισμα. Σήμερα η λύση δεν βρίσκεται σε καμιά κυβέρνηση αλλαγής του πολιτικού προσωπικού των μονοπωλίων.

Σήμερα η μόνη συνεργασία που έχει νόημα και προοπτική είναι η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, η κοινωνική συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από τα μονοπώλια και την πολιτική τους, τους φτωχούς αγρότες που ξεριζώνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους που κλείνουν σε όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων, τις γυναίκες με τη διπλή εκμετάλλευση, τους νέους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και τους ετοιμάζουν από το σχολειό, το πανεπιστήμιο, στη σχολή κατάρτισης για τζάμπα προσάναμμα στα κέρδη των εργοδοτών ή για μετανάστες.

Σήμερα το σύνθημα του ΠΑΜΕ για ανασύνταξη του κινήματος, η ριζική αλλαγή κατεύθυνσης και συσχετισμών, είναι όρος επιβίωσης του εργάτη. Δεν έχει πουθενά αλλού να στηριχτεί, παρά μόνο στις δικές του δυνάμεις. Μαζικά στα συνδικάτα, με πόδια δικά τους και του ΠΑΜΕ σε όλους τους χώρους δουλειάς, με οργάνωση των εργατών, με συλλογική μαζική λειτουργία και δράση για κάθε πρόβλημα της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Σε ανυποχώρητο πόλεμο με την εργοδοσία, τα κόμματά της, με κάθε έναν που κοροϊδεύει ότι μπορεί να φτιάξει έναν καλύτερο καπιταλισμό. Σε πόλεμο με τη δολοφονική συμμορία της Χρυσής Αυγής, το μακρύ χέρι των βιομήχανων και των εφοπλιστών. Κάθε αγώνας ενός χώρου δουλειάς να γίνει υπόθεση ολόκληρου του κλάδου. Κάθε κλάδος εργαζομένων να οργανώσει τη συμμαχία του με τα άλλα πληττόμενα στρώματα που δρουν στον κλάδο.

Με κοινωνική συμμαχία στη γειτονιά, με τις Λαϊκές Επιτροπές, με τα σωματεία να πρωτοστατούν σ' αυτές.  Ξεκινήσαμε. Με τη συνεργασία του ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ. Είναι στο χέρι μας αυτό να πλατύνει, να ζωντανέψει ακόμα περισσότερο, να συσπειρώσει κάθε βασανισμένο, πρώτα απ’ όλα τους ανέργους που πρέπει να κατανοήσουν την τεράστια δύναμή τους. Να καταλάβουν ότι το χτύπημα που δέχτηκαν δεν ήταν από τη μοίρα, αλλά έχει αιτία και όνομα: Καπιταλισμός.

Στην καθημερινή πάλη για την απόλυση, τη μείωση μισθών και συντάξεων, όλων των δικαιωμάτων σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, εμποδίζοντας την εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής, να συνειδητοποιεί ο εργαζόμενος τον φταίχτη, να ανοίγει το δρόμο για την οριστική λύση: Την ανατροπή. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Είμαστε βέβαιοι ότι η ανθρωπότητα δεν τελείωσε την ιστορία της με τη βαρβαρότητα. Είμαστε σίγουροι για τη νίκη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Είναι στο χέρι μας να τη φέρουμε πιο κοντά. Με ατομική και συλλογική ευθύνη απέναντι στην τάξη μας, τα παιδιά μας. Είναι στο  χέρι μας να γίνει πράξη το όνειρο του κάθε ήρωα της εργατικής τάξης:

Όλος ο πλούτος στα χέρια του λαού.

Όλη η εξουσία στα χέρια του λαού».